Szkoła Podstawowa im. św. Kingi w Podstolicach

W odpowiedzi na to zrodził się pomysł wprowadzenia innowacji metodycznej, której głównym celem jest powtórzenie i utrwalenie treści lektur, ich problematyki oraz głównych motywów i wątków, a także ułatwienie rozróżnienia poszczególnych treści i zapamiętania szczegółów dotyczących światów przedstawionych poszczególnych książek.

Innowacja wykorzystuje założenia neurodydaktyki i koncentruje się na wspieraniu naturalnych procesów poznawczych. Opiera się także na kształceniu kompetencji kluczowych. Jej głównym walorem jest możliwość samodzielnego tworzenia swojego pomysłu na lekturę, przyswojenie wiadomości w formie zabawy, a także uczy współdziałania w grupie.

Odbywać się będzie na lekcjach języka polskiego oraz kole literackim w klasie VIII w następujący sposób:

ETAP I (projekt planu zdjęciowego):

Uczniowie przygotowują wizualizacje w oparciu o lektury obowiązkowe z klas VII-VIII. Prezentacja każdej lektury zorganizowana będzie w innej części budynku szkoły. Celem tego jest powiązanie i skojarzenie danej książki z określnym miejscem w szkole, co zapobiegnie myleniu treści poszczególnych lektur.

We wstępnej fazie projektowania uczniowie przygotowują sposób prezentacji „świata przedstawionego” lektury w określonej części budynku. Ustalają, jak ma wyglądać to miejsce, by jak najwięcej treści z lektury przekazywało w sposób dosłowny lub symboliczny. Projekt powinien zawierać pomysł na przedstawienie:

• miejsca i czasu akcji,
• bohaterów,
• najważniejszych wydarzeń,
• wątków i motywów,
• problematyki.

ETAP II (budowanie planu zdjęciowego):

Po zaplanowaniu, uczniowie tworzą plan zdjęciowy. W zamkniętych pomieszczeniach drzwi do sali pełnią funkcję okładki książki, za którą znajduje się świat opisany w lekturze (na wzór „furtek do bajek” opisanych w książce pt. „Akademia Pana Kleksa” J. Brzechwy). W otwartych przestrzeniach przybiera on formę planu zdjęciowego. Uczniowie wykonują dekoracje, plakaty z napisami, rysunkami, rekwizyty, ustawiają stoliki, krzesła itp. Wyznaczają miejsca dla statysów.

ETAP III (scenariusz trailera):

Kolejnym zadaniem uczniów jest stworzenie scenariusza krótkiego nagrania video w konwencji trailera (zapowiedzi) filmu kinowego. Uczniowie ustalają:

• treść nagrania;
• kadry;
• obsadzenie ról;
• dialogi, monologi;
• muzykę.

Nagranie powinno zawierać najważniejsze wiadomości z danej lektury oraz zachęcać do jej przeczytania.

ETAP IV (trailer):
Uczniowie nagrywają materiał video wykorzystując uprzednio przygotowany plan zdjęciowy oraz scenariusz. Nagranie powinno trwać ok. 1-5 min.

ETAP V (kino klasowe):

Ostatnim etapem jest wyświetlenie materiału w klasie przy obecności wszystkich uczniów. Można rozważyć również zaproszenie na seans uczniów klasy VII, którzy poznali lub w najbliższym czasie będą omawiać te lektury.

Cele innowacji:

• Powtórzenie treści lektur obowiązkowych zgodnych z wymaganiami egzaminacyjnymi;
• Utrwalenie wiadomości na temat bohaterów, wydarzeń, wątków oraz problematyki lektur;
• Rozbudzenie zainteresowania książkami;
• Zapoznanie z podstawową wiedzą na temat produkcji filmów;
• Wzmocnienie integracji klasowej;
• Łatwiejsze i skuteczniejsze opanowanie obszernego materiału dzięki wykorzystaniu
  neurodydaktyki;
• Pomoc uczniom z trudnościami edukacyjnymi;
• Rozwijanie kompetencji kluczowych.

Metody pracy:

• Projekt;
• Narzędzia multimedialne.

Przewidywane efekty:

• Przygotowanie do egzaminu ósmoklasisty z języka polskiego;
• Zapoznanie z treścią i problematyką lektur obowiązkowych;
• Powtórzenie i utrwalenie wiadomości z literatury;
• Rozwój kompetencji kluczowych;
• Wzmocnienie motywacji;
• Integracja klasowa.

„(...) nasza Akademia mieści się w ogromnym parku, pełnym rozmaitych dołów, jarów i wąwozów, i otoczona jest wysokim murem. Nikomu nie wolno wychodzić poza mur bez pana Kleksa. Ale ten mur nie jest to mur byle jaki. Po tej stronie, która biegnie wzdłuż ulicy, jest zupełnie gładki i tylko pośrodku znajduje się duża oszklona brama. Natomiast w trzech pozostałych częściach muru mieszczą się długim nieprzerwanym szeregiem jedna obok drugiej żelazne furtki, pozamykane na małe srebrne kłódeczki.

Wszystkie te furtki prowadzą do rozmaitych sąsiednich bajek, z którymi pan Kleks jest w bardzo dobrych i zażyłych stosunkach. Na każdej furtce jest tabliczka z napisem wskazującym, do której bajki prowadzi. Są tam wszystkie bajki pana Andersena i braci Grimm, bajka o dziadku do orzechów, o rybaku i rybaczce, i wilku, który udawał żebraka, o sierotce Marysi i krasnoludkach, o Kaczce–Dziwaczce i wiele, wiele innych. Nikt nie wie dokładnie, ile jest tych furtek, bo kiedy je zacząć liczyć, nie można się nie pomylić i po chwili nie wiadomo już, co się naliczyło przedtem. Tam gdzie powinno być dwanaście, wypada nagle dwadzieścia osiem, a tam gdzie zdawałoby się, że jest dziewięć, wypada trzydzieści jeden albo sześć. Nawet Mateusz nie wie, ile jest tych bajek, i powiada, że "oże o, a oże eście", co znaczy, że może sto, a może dwieście.

Kluczyki od furtek przechowuje pan Kleks w dużej srebrnej szkatule i zawsze wie, który z nich do której kłódki pasuje. Bardzo często pan Kleks posyła nas do różnych bajek po sprawunki. Wybór przeważnie pada na mnie, bo jestem rudy i od razu rzucam się w oczy. Pewnego dnia, gdy panu Kleksowi zabrakło zapałek, zawołał mnie do siebie, dał mi złoty kluczyk na złotym kółku i powiedział:

– Mój Adasiu, skoczysz do bajki pana Andersena o dziewczynce z zapałkami, powołasz się na mnie i poprosisz o pudełko zapałek.

Ogromnie uradowany poleciałem do parku i nie wiedząc zupełnie, w jaki sposób, trafiłem od razu do właściwej furtki. Za chwilę już znalazłem się po drugiej stronie. Oczom moim ukazała się ulica jakiegoś nie znanego miasta, po której snuło się mnóstwo ludzi. I nawet padał śnieg, chociaż po naszej stronie było w tym czasie lato. Wszyscy przechodnie trzęśli się z zimna, którego ja wcale nie odczuwałem, i nie spadł na mnie ani jeden płatek śniegu.(...)”

„Akademia Pana Kleksa” Jan Brzechwa